اخلاق در فضای مجازی

اخلاق در فضای مجازی

بهانه ی غیرقابل قبول برای کاربران فضای مجازی


شاید برخی بر این باور باشند که صرفا به دلیل اینکه در فضای مجازی انسانها به طور مستقیم با هم روبه رو نیستند لذا پایبندی به عرف موضوعیت ندارد. چنین افرادی کبک هایی را می مانند که سر در برف دارند و سعی میکنند قبح عمل غیر اخلاقی خود را نبینند! نگارنده بارها در خوابگاه، اماکن عمومی مثل رستوران و مواردی از این قبیل دیده است که با قطع ناگهانی برق و خاموشی متعاقب آن افراد سر و صداهای ناهنجار، حرفهای رکیک و حرکاتی را انجام میدهند که به هیچ وجه در حالت عادی زیر بار انجام آنها نمی روند. در فضای مجازی نیز فرد با اطمینان از ناشناخته ماندن و دیده نشدن حرفها و رفتارهایی را انجام می دهد که شاید در برخورد روبه رو از آنها امتناع می ورزد. در حالیکه فرد شخصیت خود را مجازی می پندارد خود به خود انسانهایی که با آنها طرف است را نیز انسانهای مجازی پنداشته و عمل غیر اخلاقی را مجاز می شمرد. مسلم است شخصیت مجازی عزت نفسنداشته و لذا عمکرد اخلاقی از سوی وی بعید است. مورد دیگری که به رواج بی اخلاقی در شبکه های اجتماعی یا چت روم ها منجر می گردد کثرت دوستان و مخاطبانی است که به راحتی و به ارزانی در اختیار فرد قرار می گیرند. زمانی که انسانها به صورت منبع لایزال عرضه شوند (حال در هر شکل و به هر عنوانی) بایستی منتظر بروز بی اخلاقی بود. در این نگرش انسانها به ابزارهایی می مانند که جایگزین پذیر بوده و بدون لحاظ احساسات آنها تنها به جمع آوری کسانی پرداخته می شود که در "چرخه استفاده" به کار آیند، حال این چرخه هر چه باشد، چرخه تولید، چرخه لذت، یا هر چرخه ای که انسانها در آن مصرف می شوند. البته این نوع نگرش مخصوص شبکه های مجازی نیست و همانطور که اشاره شد در هر جای دیگری امکان بروز چنین خبطی وجود دارد اما از نظر صاحب این قلم در شبکه های اجتماعی افراد بدون اینکه به زعم خود دچار رذیلت اخلاقی باشند چنین رفتاری را با سایر انسانها از خود بروز می دهند.