دربالین بیمار

کتاب دیجیتال

داستانهای نهج البلاغه

در بالین بیمار

یکی از یاران بیمار شد. امام علی (ع) از او عیادت و احوالپرسی کرد و به او فرمود: خداوند این بیماری را باعث از بین رفتن گناهانت قرار داده است، زیرا خود بیماری پاداشی ندارد، ولی (در صورت صبر و شکایت نکردن) گناهان سابق را از بین می‌برد و آنها را همانند برگ درختان می‌ریزد.
و این را بدان که اجر و پاداش مربوط به گفتار (نیک) و عمل با اعضاء است و خداوند سبحان کسانی از بندگانش را که بخواهد، به خاطر نیت پاک و قلب شایسته‌شان به بهشت وارد می‌کند. [285].
از این سخن استفاده می‌شود که بیماری، اقتضای آن را دارد که گناهان سابق را نابود کند که از آن به اصطلاح کلامی «تکفیر» می‌گویند، اما نه اینکه بیماری، ذاتا این خاصیت را داشته باشد، بلکه این خاصیت در صورت راضی بودن به خشنودی خدا و توکل و شکایت نکردن است و از این رو امام فرمود پاداش مربوط به کردار نیک و گفتار نیک است.
امام باقر (ع) نقل می‌کند که رسول‌خدا (ص) فرمود: «خداوند می‌فرماید: کسی که سه روز بیمار گردد و در این سه روز به هیچ کس از عیادت‌کنندگانش شکایت نکند، خداوند گوشتی بهتر از گوشت بدن او و خونی بهتر از خون بدن او به او می‌دهد، اگر او را شفا دادم، خوب شده در حالی که گناهی ندارد و اگر او را قبض روح کردم، در این صورت او را به سوی رحمت خود برده‌ام». [286].


منبع:

[285] نهج‌البلاغه حکمت 42.
[286] نورالثقلین ج 4 ص 56.

شب زنده داری خائف

کتاب دیجیتال

داستانهای نهج البلاغه

شب زنده‌دار خائف‌

نوف بن فضاله بکالی، منسوب به قریه «بکال یمن»، از قبیله‌ی حمیر بود و سعادت همنشینی و مصاحبت با امیرمومنان علی (ع) نصیبش شده بود و به عنوان یار مخلص و همراز علی (ع) بشمار می‌رفت. او
در زهد و وارستگی و خصوصیات اخلاقی به علی (ع) بسیار نزدیک بود. [306].
او می‌گوید: نیمه شبی علی (ع) را دیدم، که از بستر خواب برخاسته و به ستارگان آسمان می‌نگرد و به من فرمود: «ای نوف! خوابی یا بیدار؟!» گفتم: «بیدارم و به ستارگان می‌نگرم».
فرمود: ای نوف! خوشا به سعادت زاهدان و وارستگان در دنیا و مشتاقان به سرای آخرت آنان که زمین را آسایشگاه خود نموده و خاک زمین را بستر خود ساخته و آب آن را به جای عطر پذیرفته‌اند و قرآن را شعار (لباس زیرین) خود و دعا را همچون لباس روئین، قرار داده‌اند و دنیا را همچون شیوه‌ی مسیح (ع) برگزیده‌اند.
ای نوف! داود (پیامبر) علیه‌السلام، در چنین ساعتی از شب، دست به دعا به پیشگاه خدا برداشت. و گفت: «به راستی که این همان ساعتی است که هیچ بنده‌ای در آن دعا نمی‌کند مگر اینکه دعایش به استجابت می‌رسد» مگر دعای آن کس که مامور جمع کردن مالیات برای زمامدار ظالم، یا جاسوس مخفی و یا مامور انتظامی (برای دستگاه ظلم) و یا طنبورزن و یا طبال (گرداننده‌ی ساز و آواز حرام) باشد که دعای این افراد، به استجابت نمی‌رسد. [307].

💎منبع:

[306] شرح نهج خوئی ج 21 ص 156.
[307] نهج‌البلاغه حکمت 104