چرائی آمورزش گناهان در برابر اشک بر ابا عبدالله

✅چرائی آمرزش گناهان در برابر اشک بر ابا عبدالله!!


علامه سید بحر العلوم در راه سامرا به این فکر می‌کرد که چطور #گریه بر سید الشهداء(علیه‌السلام) باعث آمرزش گناهان می‌شود؟
همان وقت متوجه شد که شخص عربی، سوار بر اسب به او رسید و سلام کرد بعد پرسید : "جناب سید درباره چه چیز به فکر فرو رفته‎ای؟ جناب سید، اگر سوالی داری بپرس شاید جوابش را بدانم"

 گفت: چطور می‎شود خدایِ متعال این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان حضرت #سید_الشهداء (علیه‌السلام) می‎دهد، مثلاً در هر قدمی که در راه #زیارت برمی‎دارند، ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملشان می‎نویسند و برای یک قطره اشک گناهانشان آمرزیده می‎شود؟! چطورممکن است گریه برای سید الشهداء(علیه‌السلام) سبب #آمرزش گناهان شود؟

سوار گفت: بگذار حکایتی را برایت بگویم.
پادشاهی به همراه درباریان خود به شکار می‎رفت، در شکارگاه از لشکریان دور شد و آنها را گم کرد. به سختی فوق العاده‎ای اُفتاده و بسیار گرسنه شده بود تا این که چشمش به خیمه‌ای افتاد، وارد آن خیمه شد، در آن سیاه چادر، پیر زنی را با پسرش دید. آنها در گوشه خیمه فقط یک بُز شیردهی داشتند که تنها از راه مصرف شیر این بز زندگی خود را می‎گذراندند. وقتی سلطان وارد شد او را نشناختند ولی به خاطر پذیرایی از مهمان، آن بز را سر بریدند و کباب کردند، چون چیز دیگری برای پذیرایی نداشتند.

فردا که سلطان برگشت قصه را برای درباریان گفت و پرسید: "چطور لطف این پیرزن را جبران کنم؟"
هر کسی جوابی داد.
یکی گفت یک گوسفند کشته؛ شما صد برابر به او بدهید و...
حرف ها که تمام شد.
سلطان گفت: اگر من بخواهم مثل او لطفش را جبران کنم، باید تمام سلطنت و دارایی خودم را بدهم؛ که تازه آن وقت، مقابله به مثل کرده‌اید و بدون هیچ لطف اضافه‌ای؛ فقط محبت‌شان را جبران نموده‌اید چرا که آنها هر چه را داشتند به شما تقدیم کردند و شما هم باید آنچه دارید به آنها تقدیم کنید.

ای سید بحر العلوم سیدالشهداء(علیه‌السلام) هر چه داشت از مال و منال و اهل و عیال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پیکر، همه را در راه خدا داد؛
خدا که نمی‌تواند تمام سلطنت و دارایی‌اش را به حسین(علیه‌السلام) دهد. پس تعجب ندارد که در ازای آن هرگونه ثواب و منزلتی به زائران و گریه کنندگان سید الشهداء(علیه‌السلام) بدهد...
سوار این را گفت و سید بحرالعلوم در فکرفرو رفت ولی تا سربلند کرد دید هیچ کس کنارش نیست!
سید با خود گفت این مرد که بود؟
چگونه از فکر من خبر داد و یکباره آمد و رفت؟
اشک می‌ریخت که امام زمان(علیه‌السلام) را دیده و نشناخته...

منبع: عبقری الحسان، شیخ علی اکبر نهاوندی، ج1، ص119‏.

نکته ای بسیار ناب ازسیدالشهداء

 نکته ای بسیار ناب از سیدالشهداء
▪️آیت الله محی الدین حائری شیرازی:

حضرت امام حسین (علیه السلام) در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا ؛ یک جور دیگر !!

شب عاشورا، سخن از "نمیخواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم" بود...
ولی روز عاشورا میگوید: "بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟"

"هل من ناصر ینصرنی؟؟؟"

شب صحبت میکند تا مبادا خبیثی در بین طیب ها باشد...
و روز سخن میگوید تا مبادا طیبی در بین خبیث ها مانده باشد...

 شب غربال میکند تا فقط صالحان در کنارش بمانند
و روز غربال میکند تا فقط اشقیاء در مقابل او ایستاده باشند...

انا مظلوم حسین....

رحت بر طرفدار حق

کتاب دیجیتال

داستانهای نهج البلاغه

رحمت بر طرفدار حق

طلحه و زبیر، دو نفر از شخصیتهای معروف قریش بودند و از اصحاب بزرگ رسول خدا (ص) به شمار می‌آمدند
و این دو نفر در ماجرای بیعت با امیرمومنان علی (ع) پس از قتل عثمان، اولین افرادی بودند که با آن حضرت بیعت کردند و نقش به سزائی در بیعت مردم با علی (ع) داشتند.
ولی پس از آنکه علی (ع) زمام امور رهبری را به دست گرفت و بر اساس عدل اسلامی به رسیدگی امور پرداخت.
این دو نفر در مواردی، بخصوص در دو مورد به علی (ع) اعتراض کردند و همین موجب تیرگی پیوند این دو نفر با علی (ع) شد:
1- می‌گفتند: چرا علی (ع) در شئون سیاسی کشور با ما مشورت نمی‌کند؟
2- می‌گفتند: چرا آن حضرت، در تقسیم بیت‌المال، ما را با دیگران فرق نمی‌گذارد و همه را به یک چشم دیده و بیت‌المال را به طور مساوی بین مسلمین تقسیم می‌نماید، با اینکه ما از شخصیتهای باسابقه اسلام هستیم و …
اگر سیاست به معنی حیله و تزویر باشد، علی (ع) می‌بایست آنها را زیر پر خود نگهدارد و حق السکوت به آنها بپردازد. ولی سیاست در اسلام به معنی تدبیر امور بر اساس عدل و قسط اسلامی است، بنابراین نمی‌توان با امتیازطلبان، ملاحظه‌کاری کرد و حق دیگران را به آنها داد.

امام علی (ع) در پاسخ اعتراض این دو نفر مطالبی فرمود، از جمله فرمود:
لقد نقمتما یسیرا و ارجاتما کثیرا، الا تخبرانی، ای
شیی‌ء کان لکما فیه حق دفعتکما عنه، ام ای قسم استاثرت علیکما به ام ای حق رفعه الی احد من المسلمین ضعفت عنه ام جهلته ام اخطات بابه …
: «شما برای امور جزئی، خشمگین شدید و خوبیهای فراوان را نادیده گرفتید، آیا ممکن است به من اطلاع بدهید که من چه حقی از شما را پایمال نموده‌ام؟! یا کدام سهم شما را تصاحب نموده‌ام؟! (که در نتیجه به شما ظلم کرده باشم؟) و یا کدام حق و شکایتی از مسلمین بوده که نزدم آورده‌اند و من در رسیدگی به آن، اظهار ضعف و عجز کرده‌ام؟ و یا کدام حکم الهی بوده که من از آن ناآگاه هستم و یا در طریق آن، اشتباه کرده‌ام؟» …
سپس در مورد خلافت و رهبری که احراز آن از هر نظر از آن علی (ع) بوده و خود مردم آن حضرت را برگزیدند، بی آنکه او تمایل نفسانی به آن داشته باشد، سخن گفت و در آخر فرمود: رحم الله رجلا رای حقا فاعان علیه، او رای جورا فرده و کان عونا علی صاحبه: «خدا رحمت کند کسی را که حقی را بنگرد و آن را کمک کند و ظلمی را بنگرد و آن را رد کند و صاحب حق را یاری نماید». [173].

🌕منبع:

[173] نگاه کنید به خطبه 205 نهج‌البلاغه.


[173] نگاه کنید به خطبه 205 نهج‌البلاغه.

استاد پناهیان

عماریون_ولی_امر

استاد پناهیان

بعضی‌ها می‌روند #غرب را نگاه می‌کنند، می‌گویند این‌ها چقدر #منظم هستند! فرآیند مهم نیست؟!⁉️

بعضی‌ها می‌روند غرب را نگاه می‌کنند، می‌گویند این‌ها چقدر #منظم هستند و #حسرتشان را می‌خورد. اگر در فرآیند منظم شدن آن‌ها #وحشی شدن پلیس نقش داشته و از سر ترس و ضعف و و از سر #زبونی شهوت‌رانی، نه از سر انسانیت، نظم را رعایت می‌کند، #بازهم نظمش، ارزش دارد؟⁉️

زندگی جهادی

کلام_ولی_امر

بیانات #مقام_معظم_رهبری

این‌، زندگی‌ #جهادی‌ فاطمه‌ی‌زهراست‌ که‌ بسیار عظیم‌ و #فوق‌العاده‌ و حقیقتا بی‌نظیر است‌ و یقینا در ذهن‌ بشر ـ چه‌ امروز و چه‌ در آینده‌ ـ یک‌ نقطه‌ی‌ #درخشان‌ و استثنایی‌ است‌. (1)
 
1.  سخنرانی در دیدار با جمع کثیری از زنان شهر های تهران، تبریز،اصفهان، مازندران، کرمان، قم، قزوین، یزد، کرج و استان های چهار محال و بختیاری  1368/10/26

 

جلوگیری از نفوذ آمریکا

درمحضریار

نفوذ:
جلوگیری از نفوذامریکا

#امام_خامنه_ای
 ملّت بزرگ #ایران این شیطان بزرگ را از کشور بیرون کرد؛ نباید #بگذاریم دوباره برگردد؛ نباید بگذاریم از در رفت، از پنجره #برگردد؛ نباید اجازه بدهیم #نفوذ پیدا کند؛ #دشمنی اینها تمام نمیشود.
آمریکا دشمنی خودش را پنهان هم نمیکند. بله، #تقسیم وظایف میکنند؛ یکی لبخند میزند، یکی مصوّبه #علیه جمهوری اسلامی تهیّه میکند و دنبال میکند؛ این به‌نحوی تقسیم وظایف است. دنبال چیزی به نام #مذاکره‌ی با ایرانند؛ [امّا] مذاکره #بهانه است، مذاکره وسیله برای نفوذ است، مذاکره وسیله برای #تحمیل خواستها است. ما فقط در قضیّه‌ی هسته‌ای به دلایل مشخّصی که #مکرّر هم این دلایل را ذکر کرده‌ایم، موافقت کردیم بروند مذاکره کنند؛ خب مذاکره کردند.
 
✅بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم

پاسخ به هفت سوال

                
کتاب دیجیتال

داستانهای نهج البلاغه

پاسخ به هفت سوال

محضر، محضر علم و عرفان بود. عاشقان معرفت همچون پروانه گرد شمع پرفروغ پیشوای عارفان و وارستگان حضرت علی (ع) بودند، شخصی از آن حضرت پرسید:
1- صف لنا العاقل: «انسان عاقل را برای ما توصیف کن».
امام در پاسخ فرمود: «عاقل کسی است که هر چیز را در جای خود قرار می‌دهد».
2- او پرسید: «انسان جاهل و نادان را برای ما وصف کن»
امام فرمود: «جاهل به عکس عاقل است و او کسی است که اشیاء را در جای خود قرار نمی‌دهد».
3- شخص دیگری پرسید: «خداوند در روز قیامت چگونه حساب آن همه انسانها را با آن کثرت و زیادی تعداد آنها می‌رسد؟»
امام فرمود: همانگونه که به همه‌ی آنها روزی می‌دهد.
4- او پرسید: چگونه خدا حساب آنها را رسیدگی می‌کند، با اینکه آنها خدا را نمی‌بینند؟!
فرمود: همانگونه که آنها را روزی می‌دهد، در حالی که آنها او را نمی‌بینند. [322].
5- شخص دیگری پرسید: «ای امیرمومنان! تو به چه وسیله در میدانهای نبرد بر هماوردهای خود پیروز می‌شدی؟!»
امام در پاسخ فرمود: ما لقیت رجلا الا اعاننی علی نفسه: «من با هیچ کس رخ به رخ نشدم، جز آنکه او مرا بر ضد خودش یاری کرد».
شریف رضی می‌گوید: «منظور امام، هیبت و شکوه آن حضرت است که در دل دشمن، رعب و وحشت ایجاد می‌کرد و در نتیجه خود دشمن، آن حضرت را بر ضد خویش کمک می‌نمود»
6- شخص دیگری پرسید: «عدالت بهتر است یا سخاوت؟»
امام در پاسخ فرمود: «عدالت، هر چیز را در جای خود قرار می‌دهد ولی سخاوت، آن را از مرز عدالت فراتر می‌برد، عدالت قانون عمومی است، ولی سخاوت جنبه‌ی خصوصی دارد، بنابراین عدالت بهتر از سخاوت و شریفتر از آن است»
7- و شخص دیگری پرسید: «فاصله‌ی بین مشرق و مغرب چقدر است؟»
امام در پاسخ فرمود: «به اندازه‌ی مسیر یک روز خورشید». [323].

💎منبع:

[323] نهج‌البلاغه حکمت 138 و حکمت 437 و حکمت 294

[322] نهج‌البلاغه حکمت 300 -235.

هرچه انسان بزرگتر می شود

عماریون
استاد پناهیان

هر چه انسان بزرگتر می‌شود

هر چه بر سنّ آدم #افزوده می‌شود سطح نگاهش #بالاتر می‌رود، زمان را کوتاه می‌بیند و زمین را کوچکتر می‌یابد. اگر ارتفاع سطح نگاهش به #بالاترین حدّ خود برسد، قیامت را هم می‌بیند. گویی وقتی سطح نگاه انسان بالا می‌رود، #خودِ او را نیز به #پرواز🕊 در می‌آورد و اوج می‌گیرد و لذت پرواز را #احساس خواهد کرد.

مردی که زیارت امام حسین ع نمیرفت

 حکایتهای_امام_حسین(ع)

 داستان مردی که زیارت امام حسین(ع) نمی رفت

 #شخصی از بزرگان هند به قصد مجاورت کربلای معلّی به این شهر آمد و مدت شش ماه در آنجا ساکن شد و در این مدت داخل #حرم مطهر نشده بود و هر وقت زیارت حضرت امام حسین علیه السلام را اراده می‌کرد، بر بام منزل خود رفته، به آن حضرت #سلام می کرد و او را زیارت می‌نمود؛ تا این که سرگذشت او را به «سید مرتضی»که از بزرگان آن عصر و مرسوم به « #نقیب_الاشراف» بود رساندند.
سید مرتضی به منزل او رفت و در این خصوص او را #سرزنش نمود و گفت: «از آداب زیارت در مذهب اهل‌بیت علیه السلام این است که داخل حرم شوی و عقبه و #ضریح را ببوسی. این روشی را که تو داری، برای کسانی است که در شهرهای دور می‌باشند و دستشان به حرم مطهر نمی‌رسد.»
آن مرد چون این سخن را شنید #گفت: «ای نقیب الاشرف» از مال دنیا هر چه بخواهی از من بگیر و مرا از رفتن #معذور دار.
هنگامی که سید مرتضی سخن او را شنید بسیار ناراحت شد و گفت: «من که برای مال دنیا این سخن را نگفتم؛ بلکه این روش را بدعت و زشت می‌دانم و نهی از منکر واجب است.»
وقتی آن مرد این سخن را شنید، آه #سردی از جگر پر دردش کشید. سپس از جا برخاست و #غسل زیارت کرد و بهترین لباسش را پوشید و پا برهنه و با وقار از خانه خارج شد و با #خشوع و خضوع تمام، نالان و گریان متوجه حرم حسینی گردید تا این که به در #صحن مطهر رسید .
نخست سجده شکر کرد و عتبه صحن شریف را بوسید. سپس برخاست و لرزان، مانند جوجه گنجشکی که آن را در هوای سرد در آب انداخته باشند، بر خود #می‌لرزید و با رنگ و روی زرد، همانند کسی که یک سوم روحش خارج گشته باشد، #حرکت می‌کرد تا این که وارد کفش کن شد. دوباره سجده شکر به جا آورد و زمین را بوسید و برخاست و مانند کسی که در حال #احتضار باشد داخل ایوان مقدس گردید و با سختی تمام خود را به در رواق رسانید.
چون #چشمش به قبر مطهر افتاد، نفسی اندوهناک بر آورد و مانند زن بچه مرده، ناله جانسوزی کشید. سپس به آوازی #دلگداز گفت: «اَهَذا مَصرَعِِ سیدُالشهداء؟ اَهَذا مَقتَلُ سیدُالشهداء؟ ؛ آیا اینجا جای افتادن امام حسین علیه السلام است؟ آیا اینجا جای کشته شدن #حضرت سیدالشهداء است؟»
پس #فریاد کشید و نقش زمین شد و جان به جان آفرین #تسلیم نمود و به شهیدان راه حق پیوست.»

📚منبع:
داستان‌های علوی، ج4، ص210/ دارالسلام عراقی، ص301.

کتک مبارک

خاطرات دلنشین

استاد قرائتی

کتک مبارک

مرحوم #پدرم اصرار زیادى داشت که من #محصل حوزه علیمه و روحانى شوم و من مخالف بودم و به #دبیرستان رفتم .
 
روزى #گزارش چند نفر از همکلاسى هایم را به مدیر دادم که اینها در مسیر راه #اذیت مى کنند، مدیر هم آنها را تنبیه کرد.

 آنها هم در #تلافى با هم همفکر شدند و کتک مفصّلى را در مسیر برگشت به من زدند که سر و #صورتم سیاه شد و بى حال روى زمین افتادم و به #سختى خود را به منزل رساندم .

#پدرم گفت : محسن چى شده ؟ گفتم : هیچى ، #مى خواهم بروم حوزه علیمه وطلبه شوم .
راستى چه خوب شد آن #کتک را خوردم !